"Η ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" (ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ)
Εδάφ. 1. ΕΡΜΗΣ, απολογούμενος:
Καθώς συλλογιζόμουν μια μέρα το θέμα της δημιουργίας των
όντων, με τις δυνάμεις μου μετέωρες σα να είχα πάθει βαρύ
ύπνο ή σωματικό κάματο, με τις αισθήσεις μου παράλυτες,
άκουσα ένα υπερμέγεθες απεριόριστο ον να με καλεί
ονομαστικά λέγοντάς μου:
- Τι θέλεις να ιδείς, να μάθεις και να γνωρίσεις Ερμή;
- Συ ποίος είσαι; του είπα,
Εδάφ. 2. - ο Ποιμάνδρης, ο αυθεντικός νους. Ξέρω
αυτό που θέλεις να μάθεις, και θα σου το
διδάξω θα σου συμπαρασταθώ παντού για να σε
βοηθήσω. Μου απάντησε.
Εδάφ. 3. ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη.
- Θέλω να μάθω για τα όντα , να εννοήσω τη Φύση,
να γνωρίσω το Θεό.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
Εδάφ. 4. ΕΡΜΗΣ απολογούμενος:
- Λέγοντάς μου αυτά ο Ποιμάνδρης, άλλαξαν
όλη η φύση. Είδα τότε μια θέα πλημμυρισμένη
από φως και καταγοητεύτηκα. ύστερα από
λίγη ώρα είδα ένα κατωφερές σκοτάδι γεννημένο
μερικά, φοβερό και στυγνό σε σπειροειδές σχηματισμό.
Είδα επίσης να μεταβάλλεται το σκοτάδι εκείνο σε
μια υγρά φύση αφάνταστα ταραχώδη, από τα
βάθη της οποίας έβγαινε πυρωμένος καπνός, κι
άκουσα κι' έναν ανεκλάλητο σπαρακτικό ήχο και μια
άναρθρη βοή σε φωνή πυρός.
Εδάφ. 5. ΕΡΜΗΣ απολογούμενος:
- Από τα φωτεινά εκείνα πεδία είδα να ξεχύνεται
στη φύση Λόγος 'Αγιος, κι από την υγρά φύση να
ξεπηδά προς τα ύψη ένα κούφιο, δραστικό οξύ
και άκρατο πυρ. Είδα επίσης τον ελαφρό αέρα
ν' ακολουθεί το πνεύμα που επλανάτο στη γη
κρεμασμένος σ' αυτό καθώς ανέβαινε από τη γη
και τα νερά της προς το πυρ...
Εδάφ. 6. ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ προς Ερμή:
- Εννόησες Ερμή όλη αυτή τη θέα;
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Θέλω να τη γνωρίσω καλά.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Λοιπόν Ερμή, το φως εκείνο που είδες είμαι εγώ,
ο Θεός σου, ο προϋπάρχων της εμφανισθείσης από
το σκότος υγράς εκείνης φύσης ο δε φωτεινός Λόγος
που είδες να ξεχύνεται από τα φωτισμένα πεδία
προς την υγρά εκείνη φύση που βγήκε από το Νου
μου, είναι ο υιός μου, ο Νους είναι ο Πατέρας Θεός.
Αυτοί οι δύο, πατέρας και υιός, δεν ξεχωρίζονται ο
ένας από τον άλλο, η δε ένωσής τους είναι η ζωή.
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Ευχαριστώ (για όλα αυτά που μαθαίνω).
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Τώρα νόησε αυτό το φως και Γνώρισε το:
Εδάφ. 7. ΕΡΜΗΣ απολογούμενος:
- Λέγοντάς μου αυτά ο Ποιμάνδρης με κύτταζε
κατάματα. Τότε εγώ άρχισα να τρέμω. Ύστερα σαν
συνήλθα ένιωσα το φως εκείνο στην αναρίθμητη
δύναμή του, και τον κόσμο απεριόριστα γεννημένο
πλημμυρισμένο από πυρ μεγάλης έντασης...
Εδάφ. 8. Καθώς όμως με είδε έτσι έκπληκτο ο
Ποιμάνδρης, μου είπε:
- Είδες Ερμή με το νου σου το αρχέτυπο είδος,
το προϋπάρχον της απέραντης αρχής;
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Τα στοιχεία όλης αυτής της φύσης από που προήλθαν;
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ: Από το θέλημα του Θεού.
- Με το λόγο του κοσμοποιήθηκε όλη αυτή η
φύσης και τα γεννήματα των ψυχών της.
Εδάφ. 9. Ο δε Νους - Θεός, αρσενοθήλυκος όντας,
ζωή και φως υπάρχων, εγέννησε άλλο δημιουργό
Νουν, από πυρ και πνεύμα. Αυτός ο δεύτερος Νους
δημιούργησε τους διοικητές του αισθητού κόσμου
που περικλείεται σ' επτά κύκλους, η διοίκηση των
οποίων καλείται Ειμαρμένη.
Εδάφ. 10. Στα κατωφερή στοιχεία ξεπήδησε ο του
Θεού Λόγος στο καθαρό της φύσης δημιούργημα,
ενώθηκε με το δημιουργό νου που είναι ομοούσιος
με τον πατέρα, και δημιουργήθηκε από τα κατωφερή
στοιχεία η ύλη.
Εδάφ. 11. Ο δε δεύτερος δημιουργός Νους ο
περικλείων τους επτά κύκλους και τις δίνες των ριζών
τους, μαζί με το λόγο έστρεψε τα δημιουργήματα του,
κι άρχισαν να περιστρέφονται από μία αόριστη
αρχή προς ένα απέραντο τέλος, η δε περιφορά
καθώς το θέλησε ο Νους δημιούργησε από τα
κατωφερή στοιχεία ζώα άλογα χωρίς λόγο, ο
αέρας δημιούργησε πετεινά και τα νερά υδρόβια
πλάσματα. Κι όταν χώρισε η γη από τα νερά της
δημιουργήθηκαν όπως το θέλησε ο Νους ζώα
τετράποδα, ερπετά και άγρια και ήμερα ζώα.
Εδάφ. 12. Ο δε πατέρας όλων ο Νους, ζωή και
φως υπάρχων, γέννησε άνθρωπο όμοιο μ' αυτόν.
Περικαλλής δε καθώς ήταν, επειδή είχε τη δική
του μορφή, τον αγάπησε σαν παιδί του και του
έδωσε την εξουσία όλων των δημιουργημάτων του.
Εδάφ. 13. Ο δε άνθρωπος (ο δεύτερος θεός)
κατανοήσας την πύρινη κτήση της δημιουργίας,
θέλησε κι αυτός να δημιουργήσει... Και αφού έμαθε
την ουσία της δημιουργίας θέλησε να διανοίξει την
περιφέρεια των κύκλων, για να κατανοήσει το κράτος
που κάθονταν επάνω στο πυρ.
Εδάφ. 14. Κι ως εξουσιαστής του θνητού κόσμου
και των αλόγων ζώων, βλέποντας τη μορφή του στα
νερά θέλησε να κατοικήσει εκεί, και μόλις το
σκέφθηκε αυτό, το θέλημά του ενεργοποιήθηκε,
και κατοίκησε την άλογο μορφή της φύσης. Αυτή
δε τον αγκάλιασε, περιπλέχτηκε μαζί του στην ύλη,
κι έσμιξε μ' αυτόν (κι έγινε ο άνθρωπος της γης).
Εδάφ. 15. Γι' αυτό πέρα από τ' άλλα ζώα της γης,
ο άνθρωπος είναι διπλός θνητός ως προς το σώμα,
αθάνατος όμως ως προς τον ουσιώδη άνθρωπο.
Όμως αν και είναι ουσιωδώς αθάνατος κι έχει την
εξουσία όλων των δημιουργημάτων, ο άνθρωπος
πάσχει ως θνητός στο σώμα, υποκύπτοντας στη
μοίρα του.
Εδάφ. 16. Αυτό είναι το κρυφό μυστήριο, Ερμή..
. Η φύση αφού έσμιξε με τον άνθρωπο έκανε αυτό
το θαύμα, γιατί έχει την αρμονία των επτά φύσεων
που είναι από πνεύμα και πυρ. Ύστερα
(ο δεύτερος θεός) δημιούργησε άλλους επτά
ανθρώπους που έχουν τη φύση των κύκλων του...
Εδάφ. 17. Η γη ήταν θηλυκή, είχε δε και οχευτικά.
Από το πυρ πήρε την πυρά κι από τον αιθέρα το
πνεύμα, κι έτσι δημιουργήθηκε το είδος του
ανθρώπου της. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από
ζωή και φως. Από μεν τη ζωή πήρε την ψυχή,
από δε το φως το νουν. Και βρίσκεται στον αισθητό
αυτό κόσμο και θα βρεθεί ως το τέλος της περιόδου.
Εδάφ. 18. Άκουσε τώρα Ερμή και το λόγο που
ποθείς, 0ταν η ώρα της περιόδου ήλθε και λύθηκε
ο σύνδεσμος των πάντων, κατά βούληση του θεού
όλα τα ζώα που ήσαν στην αρχή αρσενοθήλυκα
ξεχωρίστηκαν σε αρσενικά και θηλυκά και ο θεός
μόλις έγινε αυτό είπε: « Αυξάνεστε και πληθύνεσθε
εν πλήθη όλα τα δημιουργήματα και τα κτίσματα,
κι ας αναγνωρίσει ο καθένας τον εαυτό του
αθάνατο και τον αίτιο του θανάτου έρωτα και
όλα τα όντα.».
Εδάφ. 19. Η πρόνοια μέσω της ειμαρμένης και της
αρμονίας έκαμε τις μίξεις και τις γενέσεις και
πληθύνθηκαν κατά γένη τα πάντα. Και
όποιος εννόησε την αποστολή του, τράβηξε
το δρόμο του περιουσίου αγαθού, όποιος δε
αγάπησε από πλάνη προς τον έρωτα όχι την ψυχή
του αλλά το σώμα του, αυτός θα παραμείνει
στο σκοτάδι πλανώμενος, πάσχοντας αισθητά τα του
θανάτου.
Εδάφ.20. ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Γιατί θεωρούνται τόσο αμαρτωλοί οι άνθρωποι;
Ότι κάνουν το κάνουν από άγνοια. Και αφού
αμαρτάνουν γι' αυτό, γιατί να στερηθούν την
αθανασία;
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Δεν κατάλαβες καλά Ερμή τα όσα σου αποκάλυψα.
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Τα έχω εννοήσει και σ' ευχαριστώ γι' αυτό.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Εάν τα έχεις εννοήσει τότε ειπέ μου γιατί είναι
άξιοι του θανάτου όσοι βρίσκονται στο θάνατο;
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Γιατί τα σώματά τους σκεπάσθηκαν από το στυγνό
σκότος, από το οποίο η υγρά φύση δημιούργησε
το σώμα στον αισθητό κόσμο από τον οποίο
τροφοδοτείται ο θάνατος.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
Εδάφ. 21. Ορθά τα κατάλαβες όλα αυτά Ερμή.
Είπε μου όμως και κάτι άλλο, γιατί όποιος εννοήσει
τον εαυτό του προχωρεί στον αγαθό δρόμο του θεού;
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Γιατί τον άνθρωπο ο θεός τον έχει δημιουργήσει από
φως και ζωή.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Μπράβο Ερμή γιατί φως και ζωή είναι ο θεός και
πατέρας σας, κι από αυτά τα στοιχεία
δημιουργήθηκε και ο άνθρωπος. Και εάν το πιστεύει
ο άνθρωπος ότι έχει δημιουργηθεί από φως και ζωή,
τότε ασφαλώς θα προχωρήσει προς ζωή.
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Αλλά πως και με ποιο τρόπο θα προχωρήσει ο
άνθρωπος προς τη ζωή;
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Ο προικισμένος με νουν άνθρωπος ας αναγνωρίσει
τον εαυτό του.
Εδάφ.22. ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι νουν;
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Χαίρω γιαυτό που λες. Γιατί εγώ ο νους θα είμαι
στο πλευρό των αγίων, των αγαθών, των καθαρών,
των ελεήμονων και τω ευσεβών και η παρουσία
μου στο πλευρό τους, θα τους γίνει στην ύστατη
ώρα βοήθεια, κι αμέσως θα τα γνωρίσουν όλα και τον
πατέρα θα τον αισθανθούν με αγάπη, και θα τον
ευχαριστήσουν, θα τον ευλογήσουν και θα
τον υμνήσουν στρέφοντας προς αυτόν την ψυχή
τους. Και πριν παραδώσουν το σώμα τους στο
θάνατο θα ιδούν στις αισθήσεις τους όλα τα έργα
τους. Εγώ όμως ο Νους - θεός που θα είμαι την
ώρα εκείνη κοντά τους, θα αποκλείσω από το
βιβλίο της ζωής τους τις κακές κι
αισχρές πράξεις τους περικόπτοντας από την ταινία
της ζωής τους τις άσχημες θύμησές τους.
Εδάφ. 23. Στους ανόητους όμως και στους
κακούς, πονηρούς, φθονερούς, πλεονέκτες,
φονιάδες και ασεβείς, θα σταθώ μακριά τους.
Αυτούς θα τους παραλάβουν οι τιμωροί δαίμονες
που θα τους προσβάλλουν με την οξύτητα του
πυρός για να τσακίσουν τις αισθήσεις τους.
Εδάφ.24. ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Όλα αυτά που μου δίδαξες είναι καλά. Αλλά
πες μου πως θ' ανεβούν οι αγαθές ψυχές προς τα άνω;
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Πρώτα, όταν έλθει η ώρα του θανάτου, το υλικό
ανθρώπινο σώμα θα παραδοθεί στην αλλοίωση και
τον αφανισμό. Το ήθος του ανθρώπου θα παραδοθεί
στο δαίμονα ανενέργητο, οι αισθήσεις του σώματος
θα επανέλθουν στις πηγές τους για να γίνουν μέρη
ενέργειας και ο θυμός και η επιθυμία θα ριχθούν στην
άλογο φύση.
Εδάφ.25. Ετσι η ψυχή του ανθρώπου θα εξορμήσει
από τη γη προς τα άνω με τη βοήθεια της αρμονίας
και θα δώσει: στην πρώτη ζώνη, την αυξητική και
μειωτική ενέργεια, στη δεύτερη ζώνη, τη μηχανή
των κακών έξεων και το δόλο ανενέργητο, στην
τρίτη ζώνη την επιθυμία της απάτης ανενέργητη,
στην τέταρτη ζώνη την προφάνεια της αρχοντιάς
απλεονέκτητη, στην πέμπτη ζώνη το ανούσιο
θράσος και την προπέτεια της τόλμης, στην έκτη
ζώνη τις κακές αφορμές του πλούτου ανενέργητες
και στην έβδομη ζώνη θα δώσει το ενεδρεύον ψεύδος.
Εδάφ. 26. Και τότε γυμνή η ψυχή του ανθρώπου
από τις ενέργειες της αρμονίας θα φθάσει στην
όγδοη ζώνη με τις δικές της δυνάμεις, και θα υμνήσει
μαζί με τις εκεί ψυχές τον πατέρα, και θα δεχθεί τα
συγχαρητήριά τους. Έτσι, ισότιμη πλέον η ψυχή με τις
εκεί ψυχές οι οποίες θα την υποδεχθούν και θα τη
συγχαρούν, θα ενωθεί μαζί τους και θα ακούσουν
όλες μαζί τον ύμνο των υπεράνω της ζώνης των
ψυχών προς το θεό. Και τότε όλες μαζί οι ψυχές
θα υψωθούν προς τον πατέρα και θα συγχωνευθούν
εκεί μαζί του... Και τώρα που τα είδες, τ’άκουσες
και τα έμαθες όλα αυτά, κατέβα Ερμή πίσω στη
γη και γίνου εκεί οδηγός στους άξιους γιατί χάρη
σε σένα θα σωθεί το ανθρώπινο γένος.
Εδάφ. 27. ΕΡΜΗΣ, απολογούμενος:
- Αυτά μου αποκάλυψε ο Ποιμάνδρης που είχε μπει
στο είναι μου. Κι εγώ αφού ευχαρίστησα και
ευλόγησα τον πατέρα όλων, υψώθηκα απ' αυτόν,
δυναμώθηκα, διδάχθηκα τα πάντα τα της φύσης
στη μεγίστη θέα, κι άρχισα να κηρύττω στους
ανθρώπους το κάλλος της ευσέβειας και της
γνώσης ως ακόλουθα: «Άνδρες γηγενείς που
παραδοθήκατε στον ύπνο στο μεθύσι και στην
αγνωσία του θεού, ξυπνήστε, παύσατε την κραιπάλη
θελγόμενοι από την κτηνώδη αυτή ευχαρίστησή σας».
Εδάφ. 28. Εκείνοι με άκουσαν και με περικύκλωσαν
ομαδικά, και εγώ τους είπα. «Γιατί άνδρες γηγενείς
παραδοθήκατε στον θάνατο αφού έχετε εξουσία
στην αθανασία; Μετανοήστε όσοι βρίσκεσθε
στην άγνοια' απαλλαγείτε από το φωτεινό σκοτάδι'
μεταλάβατε της αθανασίας' εγκαταλείψατε την φθορά!».
Εδάφ. 29. Από τους ακροατές μου εκείνους
άλλοι άρχισαν να φλυαρούν και να απέρχονται,
ακολουθώντας τον δρόμο του θανάτου, άλλοι δε
πέσανε στο γόνατά μου και με παρακαλούσαν να
συνεχίσω να τους διδάξω. Εγώ τους είπα να
σηκωθούν όρθιοι και γενόμενος καθοδηγός του
γένους μας, άρχισα να τους διδάσκω το πως,
με ποίο τρόπο μπορούν να διασωθούν. Κι εκείνοι
άκουσαν τους σοφούς λόγους μου, ετράφησαν
με το ποτό της Αμβροσίας, και καθώς άρχισε ο
ήλιος να δύει τους παρεκάλεσα να ευχαριστήσουν
τον θεό και ν' αποσυρθούν ο καθένας στα σπίτια των.
Εδάφ. 30. Εγώ δε, την ευεργεσία του Ποιμάνδρη
την κατέγραψα στο είναι μου, και πληρωθείς όπως
το ήθελα, ένιωσα πως ο ύπνος του σώματός μου
έγινε αληθινή όραση, η σιωπή μου εγγύηση του
αγαθού, και η εκφορά του λόγου μου γέννημα
αγαθών. Αυτά μου συνέβησαν όταν διδάχτηκα
νοερά τους αυθεντικούς λόγους του
Ποιμάνδρη, κι έγινα θεόπνευστος.
.png "English"){kind=small}
