Μέσα από την καθημερινότητα, έχουμε πια απομακρυνθεί εντελώς από τον αληθινό μας Εαυτό, από τον "μικρόκοσμο", το καθρέφτισμα του Σύμπαντος και έχουμε πλέον οδηγηθεί στο να πιστεύουμε πως είμαστε το μυαλό, πως είμαστε το κορμί. Πως είμαστε αυτή ή όμορφη όμως παράλληλα φθαρτή δημιουργία που ανήκει στον κόσμο της ψευδαίσθησης.
Έχουμε προσκολληθεί σε κάτι που έχει ημερομηνία λήξης και έτσι η ιδεολογία μας, οι συνήθειες και τα πιστεύω μας έχουν διαμορφωθεί με την ίδια πρόσχαρη μορφή ενέργειας. Έτσι αυτό που έλκουμαι στην ζωή μας είναι ανούσιο, ενω παράλληλα το Σύμπαν μας ικετεύει να δεχτούμε τις ευλογίες του και να θυμηθούμε πως είμαστε Θεοί, έστω κατά χάρη!
Το μόνο που χρειάζεται είναι απλά μια στιγμή ηρεμίας. Απόλυτης υσηχίας. Να μιμηθούμε αυτό που πραγματικά είμαστε. Μια μικρογραφία του Σύμπαντος. Η έκφραση της Δημιουργίας.
Σταματήστε για ένα λεπτό το μυαλό.
Σφίξτε τα χέρια πάνω στην καρδιά σας και νιώστε ευγνωμοσύνη για τον αέρα που αναπνέετε, για την μουσική της Δημιουργίας που ασταμάτητα γλυκαίνει τα αυτιά του Εαυτού.
Σχηματίστε ενα χαμόγελο στα χείλη, κλείστε τα μάτια και γύρτε το κεφάλι απαλά προς τον ώμο σας και πάρτε μια πολύ βαθιά αναπνοή που θα αγγίξει το πιο βαθύ σημείο της Ύπαρξης σας.
Επαναλάβετε μετά από μένα.
"Δεν είμαι το μυαλό. Δεν είμαι το κορμί."
"Δεν είμαι το μυαλό. Δεν είμαι το κορμί....."
.png "English"){kind=small}
No comments:
Post a Comment